Naai therapie

Afgelopen week was een beetje een rare week.

Mijn oma van 100 is woensdag overleden. Hier boven zie je haar met mij, in mijn doopjurk.

Ze was oud, en moe, en wij geloven in een ontmoeting met God,

na dit leven in de hemel, maar toch is het wel verdrietig.

Bij mijn man overleed een tante, op 97 jarige leeftijd, zij was 

als een oma voor hem...dus dat was ook moeilijk. 

Dat de dood dan een thema in huis is, is niet vreemd.

Vorige maand overleed mijn andere oma....dat zijn ze

nog niet vergeten.

Dochter lief, die altijd geschmincked wil worden, (zo ook die woensdag)

vroeg uit het niets of zij mijn schminck spullen 

mocht hebben als ik dood was....tja....ehhh natuurlijk liefje...... 

En op diezelfde woensdag mocht uit het niets 

Ruben opeens afzwemmen.....HOERA, wat een feest. 

Want de zwemlessen zijn niet mijn liefste bezigheid.

Hij was zelf zo trots, zo schattig om te zien. Op schoolzwemmen 

gaat hij lekker verder met diploma B. Nu alleen Elisabeth nog, die zit 

al in badje 3 ....wie weet...

Ik werk de laatste weken ook weer 2 dagen bij de kleuters.

En het leven van een kleuterjuf is geweldig 

maar doodvermoeiend....dus op woensdagmiddag was

ik opeens helemaal gaar. Nergens meer zin in.

En ik koos toen voor 

een beetje "naai therapie"

Gewoon achter de machine gaan zitten en eenvoudig

werk doen. Dit werden dus vlaggetjes....

Werkelijk waar, ik knap er gewoon van op.

Een beker warme melk en zoete snoepjes 

doe ik ook wel eens 's avonds...

Zo kom je de week wel door.

Ik melde me ook aan voor een swap. Als een hardleerse volhouder ga ik het gewoon weer doen. Als je op Atelier Valerie klikt dan kan je ook nog mee doen. Tot 25 januari opgeven, daarna een envelop vol met leuke dingen voor de ander maken.....je hoeft geen blog te hebben om mee te doen....

Geef je op, dat zou gezellig kunnen worden.